บทที่ 88

นอกจากนั้น อีธานยังจินตนาการภาพแคทเธอรีนอยู่กับชายอื่นไม่ออก “คุณน้าครับ ผมคิดว่าคุณต้องเป็นบ้าไปแล้วแน่ ๆ คนบางคนมองดูแค่ผิวเผินจริง ๆ อาจจะไม่ได้ไร้เดียงสา—“ “ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อนแก แล้วฉันก็อายุมากกว่าแกหลายปี ดังนั้นหยุดบอกว่าฉันต้องทำอะไรสักที” เวสลีย์พูดขัดจังหวะผู้ชายคนนั้นขึ้นเรียบ ๆ “ยิ่งไปกว่านั้น แกเป็นผู้ชายประสาอะไรถึงใส่ร้ายแฟนเก่าที่โตมากับแก” ใบหน้าของอีธานแดงก่ำขึ้นด้วยความอับอาย “ที่ผมพูดเพื่อตัวของคุณน้าเองทั้งนั้น คุณปู่และคุณย่าจะไม่มีทางต้อนรับเธอเข้าตระกูล” “เพื่อตัวของฉันเองอย่างนั้นเหรอ? ฉันมั่นใจว่าแกรู้คำตอบดีกว่าใคร ๆ” ติ๊ง ในตอนนั้นเองลิฟต์ก็มาถึง เวสลีย์พาแคทเธอรีนเข้าไปในลิฟต์ ประตูลิฟต์ที่เลื่อนปิดเข้าหากันบดปังใบหน้าที่โกรธเคืองของอีธาน ขณะที่อยู่ภายในลิฟต์ เธอรู้สึกอัดอั้นกับอารมณ์บางอย่างที่ถาโถมเข้าใส่ตัวเธอ เขามองไปที่เธอ เมื่อคิดว่าเธอคงตกใจ เขาจึงลูบศีรษะของเธอเบา ๆ พร้อมกับรอยยิ้ม “เมื่อสักครู่นี้คุณใจกล้าจริง ๆ หรือเปล่าที่กระโดดขึ้นไปบนโต๊ะต่อหน้าทุกคนแบบนั้น?” ด้วยความสัตย์จริง เขาเองก็ตกใจที่ทำเธอแบบนั้น นี่คงจะเป็นงานเลี้ยงที่น่า