บทที่ 826

“ที่รัก ทําไมคุณทำอาหารอร่อยจัง” ฌอนคร่ำครวญอีกครั้ง "ผมอยากกินยังงี้ไปตลอดชีวิตผมเลยนะ" "ค่ะ ครั้งหนึ่งคุณเคยมีโอกาสได้กินตลอดชีวิต แต่คุณขับไล่ไสส่งฉันไปไงล่ะ” แคทเธอรีนลุกขึ้นและเก็บจาน “กลับได้แล้วนะคะ ดึกแล้ว" เมื่อเธอหันไป ฌอนก็ตรงมาจากด้านหลังและโอบกระชับแขนของเขารอบเอวเธอ “ผมไม่อยากกลับเลย อยากอยู่ต่อ ผมนอนบนโซฟาได้นะ” “ฌอน ฉันไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นนะคะ” แคทเธอรีนกล่าวจริงจัง “ก่อนนี้ฉันเคยนอนกับคุณ แต่สิ่งที่ฉันได้รับตอบแทนมาคือคำดูหมิ่นและยาคุมกําเนิดจากคุณ ครั้งนี้ฉันอยากรักตัวเองให้มากขึ้นค่ะ ฉันไม่อยากปล่อยตัวปล่อยใจง่ายเกินไป” ฌอนพูดไม่ออก มันเป็นความผิดของเขาที่ทําเรื่องแย่ ๆ ไว้มากมาย ถ้าเขารู้ว่าจะมีวันนี้ เขาคงย้อนเวลากลับไปต่อยตัวเองสักสองสามหมัด ในอดีตเขาไม่เคยทนุถนอมยามหลับนอนกับเธอ แต่ตอนนี้แม้เขาอยากนอนกับเธอก็ไม่อาจทำได้ “ตกลงผมจะไป แต่ผมขอจูบนะ” ฌอนให้เธอหันหลังกลับมาอย่างไม่ขัดเขินและจูบริมฝีปากสีชมพูระเรื่อของเธอ ตอนแรกแคทเธอรีนขัดขืนเล็กน้อย แต่แล้วเธอก็ค่อย ๆ โอบเอวเขา จูบของฌอนนั้นช่างยาวนานและร้อนแรง เมื่อการจูบสิ้นสุดลง เขาก็ถูกผลักออกนอกประ