บทที่ 80

สนามกอล์ฟ บูม! ฌอนเหวี่ยงไม้กอล์ฟและลูกกอล์ฟหายไปในระยะไกลทันที เชสที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รู้สึกถึงสายลมที่พัดผ่านเขาไปและตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ นับตั้งแต่แคทเธอรีนทิ้งเขาไป ฌอนก็ดูอารมณ์เสียแบบนี้ทุกวัน เชสเองก็กำลังจะเป็นบ้าไปด้วย “แคทเธอรีนยังไม่กลับมาอีกเหรอ?” “ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉันถ้าเธอจะอยู่หรือตาย” ฌอนพ่นลมหายใจออกมาอย่างดูถูกก่อนจะเดินไปข้างหน้า จู่ ๆ ท้องของเขาก็ร้องขึ้นมา เชสเกาปลายจมูกของเขา “ฉันรู้ว่านายชินกับอาหารที่เธอทำ แต่ตอนนี้นายจะปล่อยให้ตัวเองอดตายไม่ได้ เธอทิ้งนายแล้ว...” “เปล่า” ฌอนตอบด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด “ในที่สุดฉันก็สามารถควบคุมน้ำหนักได้ตอนที่เธอย้ายออกไปแล้ว” “...” เหงื่อผุดขึ้นมาจากหน้าผากของเชส เขาไม่เคยเห็นด้านนี้ของเพื่อนมาก่อน ในตอนนั้นเองที่เขารู้สึกชื่นชมแคทเธอรีนที่เธอสามารถทนอยู่กับผู้ชายแบบนี้ได้ตั้งนาน ถ้าเป็นเขาเองคงจะเป็นบ้าภายในสองวันแน่ ๆ “มะรืนนี้เป็นงานฉลองหมั้นของรีเบคก้ากับอีธาน แคทเธอรีนอาจจะไปร่วมงานด้วยเหมือนกัน ตระกูลโจนส์ส่งบัตรเชิญมาให้ฉันด้วย ฉันควรไป...แล้วเกลี้ยกล่อมเธอไหม?” ฌอนเลิกคิ้วขึ้น “ฉันได้