บทที่ 790

เมื่อตอนบ่ายแคทเธอรีนเพิ่งบอกเขาว่าอย่าตามเธอไป แต่พอตอนเย็นเธอส่งข้อความว้อทส์แอปหาเขา แน่นอนแคทเธอรีนไม่พลาดแววตาอวดดีในดวงตาเขา เธอจึงจ้องเขาอย่างเคืองรำคาญ ฌอนแสร้งทําเป็นไม่เห็นและหันไปทักทายผู้คนในตระกูลสโนว์ “คุณปู่เดเร็ก ทําไมเรียกพวกเธอมาที่นี่ครับ?” นายท่านสโนว์ ขยับคางบุ้ยไปทางเฟรยา “ยัยเด็กโกหกคนนั้นทําลายชื่อเสียงของร็อดนีย์ ดังนั้นฉันจึงไม่มีทางเลือก ฉันกังวลว่าร็อดนีย์จะหาภรรยาไม่ได้ ดังนั้นฉันจึงอยากให้เธอแต่งงานกับเขา” ขนาดฌอนก็ยังตกใจกับความคิดของชายชราเช่นกัน "ร็อดนีย์รู้เรื่องนี้ไหมครับ?" "ฉันเคยพูดถึงเรื่องนี้กับเขาแล้ว" นายท่านสโนว์ถอนหายใจลึก “ฌอนเอ้ย ร็อดนีย์ไม่ใช่เด็กอีกต่อไป ฉันทนดูเขาเสียเวลาชีวิตไปแบบนี้ไม่ได้” ฌอนจุกไปครู่หนึ่ง เขารู้ว่าร็อดนีย์มีความรู้สึกต่อซาร่า “คุณปู่ วันนี้ผมต้องพาสองคนนี้ไปก่อนนะครับ อย่าให้พวกเธอต้องลำบากเลย” “พวกเธอถึงกับเตรียมคนช่วยไว้ล่วงหน้าเชียว” นายท่านสโนว์จ้องไปที่เฟรยา “ครั้งต่อไปที่ฉันเห็นเธอ ฉันหวังว่าเธอจะเป็นภรรยาของหลานชายฉันนะ” ถ้าเธอช่วยร็อดนีย์โดยแต่งงานกับเขา ฉันจะให้หุ้นของ สโนว์ คอร์ปอเรชั่น 10% กับเธอ”