บทที่ 776

“ใช่เลย ท่านประธานตัวสูงใหญ่ทรงพลังมาก มองปราดเดียวก็รู้ว่าเขาอึดมาก เธอยังไม่สุขสมอีกเหรอ?” “บางทีท่านประธานอาจดูแข็งแกร่งแค่ภายนอกหรือเปล่า?” “...” เฮดลีย์ได้แต่มองอย่างหัวเสีย ขณะที่พวกเขายังคงนินทากันไปเรื่อย ๆ หากพวกเขายังนินทาเช่นนี้ต่อไป ความเป็นส่วนตัวของคุณชายใหญ่ฮิลล์จะเหลือที่ไหนกัน “หุบปากซะ คุณกําลังนินทาท่านประธานอยู่ในบริษัทเหรอ? คุณไม่อยากทำงานที่นี่อีกต่อไปแล้วใช่ไหม?” เฮดลีย์เตือน บรรดาพนักงานถึงค่อยรู้ตัวว่าตอนนี้พวกเขากำลังตื่นเต้นตกใจกลัวจนเหงื่อแตก ในขณะนั้น ลีอาเคาะประตูแล้วเดินเข้ามา "ฌอนอยู่ไหน?" "ในออฟฟิศครับท่าน" เฮดลีย์รีบตรงเข้าไปหาเธอและพูดว่า “คุณผู้หญิง ท่านต้องเกลี้ยกล่อมท่านประธาน ฮิลล์นะครับ เขาทํางานหามรุ่งหามค่ำมาสองวันไม่ได้พักเลยครับ” ลีอาเปิดประตูเข้าไป จากนั้นปิดประตูตามหลัง ฌอนที่ถูกขัดจังหวะเงยหน้ามองด้วยตาแดงก่ำพร้อมเอ่ยว่า "ทําไมแม่ถึงมาที่นี่ครับ?” “ถึงลูกไม่อยากจะกลับบ้าน แต่แผนกเลขานุการของลูกก็ไม่สามารถทํางานล่วงเวลาได้ทั้งกลางวันและกลางคืนนะ พวกเขาเป็นคนที่มีครอบครัว” ลีอาลากเก้าอี้มานั่งลง เธอถอนหายใจเมื่อเห็นใบหน้าเคราคร