บทที่ 774

“ประธานฮิลล์คุณไม่ใช่คนเฮงซวยครับ คุณแค่... ไม่ได้รักคุณนีสันอีกแล้ว” ‘คุณหมดรักเธอไปนานแล้ว แต่คุณแค่ถูกคุณนีสันล่อลวงให้หลงผิด’ เฮดลีย์คิด "ฉันไม่รักเธอเหรอ" ฌอนยิ้มอย่างขมขื่น “ฉันเคยคิดว่าฉันจะรักเธอตลอดไป” “มีกำแพงขวางกั้นระหว่างคุณกับคุณนีสัน” เฮดลีย์กล่าว “ความสุขเป็นสิ่งสําคัญที่สุดเมื่อคนสองคนมีความสัมพันธ์กัน แต่ผมไม่เคยเห็นว่าคุณมีความสุขเลยสักครั้งที่คุณออกมาจากวิลล่า” ฌอนถึงกับผงะ เขาไม่มีความสุขเลยเหรอ? เมื่อเขาคิดเรื่องนี้ก็ดูเหมือนว่าจะใช่ เขาไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นเมื่อไหร่ แต่เขาอยากอยู่ทํางานดึกต่อที่บริษัทมากกว่ากลับมา เฮดลีย์เห็นว่าฌอนงุนงง เขากล่าวต่อไปว่า “นอกจากนี้... แม้ว่าคุณจะมองข้ามเรื่องนี้ได้ แต่วันนั้นตํารวจได้ปรากฏตัวพาคุณนีสันออกไปต่อหน้าสาธารณะ ผู้คนต่างกระจายข่าวลือกันไปแล้ว หากคุณยังคงยืนกรานที่จะอยู่กับคุณนีสัน ไม่เพียงแต่จะทําให้นายท่านฮิลล์และคุณผู้หญิงฮิลล์โกรธเท่านั้น แต่ว่าคนนอกก็จะพากันเยาะเย้ยคุณด้วย” "อย่าพูดอะไรอีกเลย" ฌอนกําหมัดที่อยู่วางอยู่บนขาของเขาแน่น มันเป็นงานแต่งงานแห่งศตวรรษ กระนั้นเขาก็ยังกลายเป็นตัวตลกแห่งแคนเบอร์ราให้คนคร