บทที่ 70

ลำคอของแคทเธอรีนรู้สึกเจ็บร้าวจนน้ำตาของเธอไหลลงมาอาบแก้ม เธอคิดว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับซาตาน เธอรู้สึกเสียใจที่ทำแบบนั้น! “คุณทำเรื่องชั่ว ๆ แบบนี้ได้อย่างไร! ทั้ง ๆ ที่ผมไว้ใจคุณมาก!” ความโกรธปะทุอยู่ในอกของฌอน ทำไมเธอถึงทำอย่างนั้น? สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดในชีวิตของเขาคือการถูกหลอกลวง เขาโกรธเธอ ทว่าผิวที่เขาสัมผัสอยู่ตอนนี้ทำให้เขาไม่อาจควบคุมสติของเขาเอาไว้ได้ เมื่อไม่สามารถควบคุมได้แล้ว เขาจึงเหวี่ยงเธอลงบนเตียง เสื้อผ้าของแคทเธอรีนถูกฉีกออกเพราะเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เขารีบลุกขึ้นและเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง ปัง! เสียงกระแทกปิดประตูเสียงดัง มันกระแทกหัวใจของแคทเธอรีนด้วยเช่นกัน แคทเธอรีนตัวสั่นเทาอย่างไม่รู้ตัวพลางจ้องมองไปที่เพดานด้วยความรู้สึกที่ว่างเปล่า เธออยากรู้ว่าเขาจะโกรธเธอมากจนเขาไม่ยอมแตะต้องเธอหรือเปล่า นั่นคงเป็นความจริง เขาไม่ได้หลงรักเธอตั้งแต่แรกที่เจอกัน เธอทำผิด! เธอทำผิดอย่างมหันต์ เธอไม่ควรถูกเกลี้ยกล่อมจนยอมใช้วิธีแบบนี้! แคทเธอรีนลดสายตาลงด้วยความรู้สึกผิดที่ถาโถมเข้าใส่เธอ เสียงน้ำในห้องน้ำดังขึ้นไม่ขาดสายเป็นเวลา 45 นาที ด้วยความกังวลว่าฌอน