บทที่ 662

เมื่อฌอนกลับมาแล้ว เขาก็เปิดโทรศัพท์และเห็นสายที่ไม่ได้รับหลายสาย เขาเปิดวอทส์แอป เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว เขาได้ส่งข้อความถึงซาร่าเอาไว้ [ผมมีงานด่วนต้องจัดการเย็นนี้แล้วคงจะไม่กลับ รีบนอนนะครับ] เขากุมศีรษะด้วยความเจ็บปวดแล้วโทรหาเชสเตอร์ “นายนอนหรือยัง? ออกมาดื่มด้วยกันหน่อย” “ฉันไม่ว่าง เมื่อคืนวานเข้าเวรดึก ฉันเหนื่อยมากเลย” เชสเตอร์ตอบ “งั้นฉันไปหานายที่บ้านแล้วกัน” ฌอนพูดอย่างทุกข์ใจ “...” เมื่อเขาไปถึงวิลล่าของเชสเตอร์ เชสเตอร์ยังหลับและกรนอยู่ ฌอนดึงเขาขึ้นมาจากเตียง “ลุกมาดื่มกับฉัน” ผมที่ยุ่งเหยิงไม่อาจทำลายความหล่อของเชสเตอร์ได้ เขากัดฟันพูดขึ้น “คราวนี้นายเป็นอะไรมาอีกล่ะ? เมื่อคืนนายไม่กลับไม่พอ แต่คืนนี้นายยังมาที่นี่อีก นายไม่กลัวซาร่าจะมีความคิดโง่ ๆ ... เดี๋ยวนะ กลิ่นอะไรอยู่บนตัวนาย?” เชสเตอร์พูดไม่ออก “กลิ่นผู้หญิง แคทเธอรีนเหรอ?” “นายรู้ได้ยังไงว่าเป็นกลิ่นเธอ?” ดวงตาของฌอนหรี่ลง “ฉันได้กลิ่นนี้ตอนที่เธอเปิดประตูให้เมื่อเช้านี้ มันหอมมาก ฉันเลยจำได้” ฌอนส่งสายตาเตือนเชสเตอร์ด้วยสายตาเย็นชาเมื่อเชสเตอร์พูดแบบนั้น “ช่างเถอะ” เชสเตอร์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอ