บทที่ 652

ฌอนเงียบไป ความจริงแล้ว เขาคงนึกถามแบบนั้นเมื่อยังมีสติอยู่ ทว่าในตอนนั้น ความคิดเดียวที่เขาคิดขึ้นมาได้คือให้แคทเธอรีนช่วยเขา เขาไม่ได้คิดถึงโรงพยาบาลเสียด้วยซ้ำ “เป็นไปได้ไหมว่า… นายยังไม่ลืมแคทเธอรีน?” คำพูดของเชสเตอร์ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง “เป็นไปไม่ได้หรอก คนเดียวที่ฉันรักคือซาร่า” “นายรักซาร่า แต่นายกลับสัมผัสแตะต้องเธอไม่ได้” เชสเตอร์เลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย “ฌอน นายไม่รู้สึกว่ามันแปลก ๆ เลยเหรอ? ตอนที่ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ นายดูหึงหวงนะ ตอนที่นายเห็นแคทเธอรีนกับโจเซฟ ทัลตัน อยู่ด้วยกัน” “ฉันหึงเหรอ?” ฌอนทำท่าราวกับศักดิ์ศรีของเขาถูกบดขยี้ “ฉันไม่ได้หึง ฉันก็แค่ไม่อยากเป็นสามีที่ภรรยาไปคบชู้เท่านั้นเอง” “นายมั่นใจจริง ๆ ใช่ไหมว่านายไม่ได้รักแคทเธอรีนแล้ว? ใครที่นายคิดถึงตอนที่อยู่กับเธอเมื่อคืนนี้?” เชสเตอร์ถามอย่างเฉียบขาด ริมฝีปากบางของฌอนขยับ เขารู้สึกถึงความพึงพอใจที่ซ่อนอยู่เมื่อเขานึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน มันเป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยมีกับซาร่า เมื่อสักครู่นี้เขายังอยากจูบแคทเธอรีนตอนที่เขาทานอาหารอยู่ด้วยซ้ำ “เชสเตอร์ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าเกิดอะไรผิดปกติข