บทที่ 611

“ตกลงค่ะ ฉันจะพาเธอไป เอ่อ ฉันโทรหาคุณชายโดยที่คุณนีสันไม่ทราบ เธอสั่งห้ามฉันไม่ให้บอกคุณ” ยาเอลกระซิบ “เธอรู้สึกเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีก่อน เธอเข้าใจดีว่าคุณโจนส์ต้องผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบาก” “เธอแค่ใจดีเกินไป” ฌอนพูดด้วยความสงสาร ฌอนนึกขึ้นมาได้ในทันทีว่าเขากำลังสงสัยว่าซาร่าโกหกเขาเรื่องโรคซึมเศร้าของแคทเธอรีน เขาก็รู้สึกเจ็บปลาบด้วยความรู้สึกผิด “จะว่าไปแล้ว คุณนีสันก็เอาแต่เหม่อลอยตั้งแต่เธอได้พบกับคุณโจนส์ ฉันเดาว่าเป็นเพราะคุณโจนส์อ้างว่าคุณเป็นสามีของเธอ ในตอนนี้เธอกลับมาแล้ว เธอยังเรียกคุณนีสันว่าภรรยาน้อยด้วยซ้ำค่ะ” “ฉันจะคุยกับซาร่าทีหลัง” ฌอนรู้สึกโมโหกับการกระทำที่ไร้ยางอายของแคทเธอรีน หลังจากที่ยาเอลวางสายไปแล้วเท่านั้น เธอจึงหันกลับมามองซาร่า “ทำได้ดีมาก” ซาร่าจับมือของยาเอลพลางพูดขึ้นอย่างน่าสงสาร “ขอบใจมากที่ช่วยฉันมาตลอดนะยาเอล” “ไม่เลยค่ะคุณนีสัน เมื่อครั้งที่ฉันทำผิดพลาดในตอนนั้น คุณช่วยฉันปกปิดเรื่องนั้นเอาไว้ ถ้าไม่ได้คุณ คุณชายฮิลล์คงไล่ฉันออกจากไลโอน่าและฉันคงไม่ได้เป็นฉันอย่างทุกวันนี้” ยาเอลพูดขึ้นด้วยความซาบซึ้งใจ “ฉํนไม่ได้โง่เหมือนแอลท