บทที่ 594

ยิ่งโจเอลมองดูฌอนนานขึ้นเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกรกหูรกตามากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงเบนสายตาแล้วขึ้นไปบนเวทีทันที เขาหยิบไมโครโฟนแล้วพูดขึ้น “ท่านสุภาพสตรีและท่านสุภาพบุรุษ ขอต้อนรับเข้าสู่การเฉลิมฉลองครบรอบ 30 ปี ของยูล คอร์ปอเรชั่น นอกเหนือจากการเฉลิมฉลองนี้แล้ว วันนี้ผมมีความประสงค์ที่จะประกาศเรื่องสำคัญที่นี่ ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา เดเมียนและเมลานี่ได้บริหารจัดการกิจการส่วนใหญ่ของบริษัท เนื่องจากอาการป่วยของผมทำให้ผมไม่สามารถทำงานได้ ด้วยเหตุนี้ ผมจึงขอถือโอกาสนี้เพื่อประกาศว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เมลานี่จะรับช่วงต่อ...” “ดิฉันไม่เห็นด้วยค่ะ” ทันใดนั้นเองก็มีคนผลักประตูของห้องจัดเลี้ยงที่ปิดอยู่ให้เปิดออก ทุกคนมองไปยังที่ตรงนั้น ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง เธอสวมชุดราตรีสีแดงกำมะหยี่ผ่าถึงหัวเข่า เผยให้เห็นเรียวขาขาวราวกับหิมะ คู่กับรองเท้าส้นสูง เรือนผมสีน้ำตาลของเธอดัดเป็นลอนยาวระอยู่กับช่วงไหล่บางของเธอ ภายใต้แสงไฟสว่าง เธอดูราวกับนางฟ้าผู้เลอโฉม ทุกการเคลื่อนไหวของเธอดูมีเสน่ห์ดึงดูดและลึกลับ ไม่ต้องสงสัยเลย เธอคือผู้หญิงที่สวยที่สุดในงานเลี้ยงคืนนี้ แขกส่ว