บทที่ 586

ฌอนยกผ้าขาวขึ้นด้วยมืออันสั่นเทา ขณะเห็นเพียงแคทเธอรีนที่กำลังนอนอยู่ตรงนั้นเงียบ ๆ ถ้าไม่มีรอยห้อเลือดสีเขียวคล้ำอยู่บนคอของเธอ เธอคงดูเหมือนกำลังหลับอยู่ เขาวางมืออันสั่นเทาเอาไว้ใต้จมูกของเธอเพื่อให้รู้ว่าเธอกำลังหายใจอยู่หรือไม่ มันไม่มีความรู้สึก เธอตายแล้วจริง ๆ หรือ? จากนั้นเขาก็ทุบหัวตัวเองอย่างแรง เขาต้องฝันไป เรื่องนี้ไม่ใช่ความจริง ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้พบกัน เธอยังต่อว่าและกัดคนอื่นอยู่เลย เธอจากไปอย่างกะทันหันแบบนี้ได้อย่างไร? “ไปให้พ้นนะฌอน” เขาถูกผลักอย่างแรงจากด้านหลัง เฟรยารีบไปที่ข้างเตียง หลังจากที่ได้เห็นศพของแคทเธอรีนแล้ว เธอก็จ้องเขม็งไปที่ฌอนด้วยความโกรธแค้น “ทั้งหมดเป็นการกระทำของแก คนสารเลว แกเป็นคนทำให้เธอตาย ฆาตกร” “ฉันไม่ได้ทำ เธอ… เธอป่วย” ฌอนไม่กล้าแม้แต่จะสบดวงตาที่แดงก่ำของเขากับเฟรยาด้วยซ้ำ เขาแค่นิ่งอึ้งไปเมื่อยืนอยู่ตรงนั้น จ้องมองไปที่แคทเธอรีน เขายังยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้ เขาไม่เข้าใจตัวเอง เขาไม่ได้รักแคทเธอรีนเลย ทว่าทำไมเขาถึงรู้สึกราวกับว่าจิตวิญญาณของเขาได้หลุดลอยไป? ราวกับว่าเขาสูญเสียคนที่สำคัญในชีวิตของเขาไป? แม้กระ