บทที่ 541

โทมัสไม่ควรเก็บความแค้นเหล่านั้นเอาไว้ถึงแม้ว่าจริง ๆ แล้วเขาจะเกลียดบอริสก็ตาม ไม่ว่าอย่างไร ในตอนนี้ผู้ชายคนนั้นก็จากไปแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาของฌอนค่อย ๆ หม่นลง เขามองซาร่าอย่างไม่ไยดี เขาไม่สนใจโทมัสเพราะผู้ชายคนนั้นเป็นคนสารเลวที่เอาแต่ทำเรื่องน่าอับอาย ทว่าเขาคิดไม่ถึงว่าซาร่าจะโกหกเพื่อแก้ต่างแทนพี่ชาย จนเขาเกือบจะเข้าใจสถานการณ์ผิดไป “ฌอนนิคคะ ฉันขอโทษพวกเขาแทนพี่ชายของฉันได้ไหมคะ?” ซาร่าลนไปหมด ทว่าก็กลับมาสงบลงอย่างรวดเร็ว พลางฝืนยิ้มออกมา “โทมัสเป็นแบบนี้มาตลอด ฉันบอกเขาหลายครั้งแล้วว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเราสองคน แต่เขาก็เอาแต่ไม่ฟัง ฉันทำอะไรกับเรื่องนี้มากไม่ได้ค่ะ นอกจากนี้ฉันก็ไม่ได้เข้าไปร่วมทะเลาะด้วยตั้งแต่แรก แต่สุดท้ายฉันกลับถูกทำให้อับอาย” “ซาร่า เธอไม่ต้องขอโทษหรอก เพราะเธอไม่ได้ด่าว่าใคร ทั้งหมดเป็นเพราะโทมัส” ร็อดนีย์อดที่จะปลอบเธอไม่ได้ “ยิ่งไปกว่านั้น เฟรยาเองก็ผิดที่เรียกชื่อเธอแบบนั้นเหมือนกัน” เฟรยาหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน “ช่างเป็นการขอโทษที่ประทับใจอะไรอย่างนี้นะคุณนีสัน ถ้าเคธี่ไม่บันทึกเสียงบทสนทนาเอาไว้ บางทีคำพูดที่เธอพูดก่อนหน้านี้คงจะทำให้