บทที่ 494

“เอาล่ะฌอน ใจเย็น ๆ ก่อน หมอไลล์เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ที่สุดในประเทศแล้ว” เชสเตอร์พูดขึ้น “ฉันจะทำใจเย็นอยู่ได้ยังไง? ฉันจำไมได้ด้วยซ้ำว่าภรรยาของฉันตั้งครรภ์ เป็นไปได้ไหมที่พรุ่งนี้ฉันอาจจะจำภรรยาของฉันไม่ได้?” ใบหน้าของฌอนแสดงความโมโหออกมา ริมฝีปากของหมอไลล์ขยับ ทว่าจนแล้วจนรอดเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ถึงอย่างนั้น ฌอนก็พอจะเดาได้ว่าเขาคิดถูก เขาลุกขึ้นนั่งด้วยความโกรธและทำลายข้าวของที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียง “ฌอน ใจเย็น ๆ” เชสเตอร์และหมอไลล์เข้ามาพยายามห้ามเขาเอาไว้ ทว่าฌอนก็ผลักเขาออก แคทเธอรีนกัดริมฝีปากของเธอพลางก้าวไปข้างหน้า “ฌอน ฮิลล์ คุณกำลังพยายามทำให้ลูกทั้งสองคนที่อยู่ในห้องของฉันกลัวอยู่หรือเปล่าคะ?” ฌอนนิ่งไปพร้อมมองหน้าท้องของเธอ ทั้งกำมือด้วยความเจ็บปวด “ผมป่วย บางทีในอนาคตผมอาจจะจำลูก ๆ ไม่ได้ด้วยซ้ำ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมายืนอยู่ตรงหน้าผมก็ตาม” “เรื่องแบบนั้นจะต้องไม่เกิดขึ้น ฉันได้ข่าวของญาเซียที่ต่างประเทศแล้ว ตราบใดที่เราหาเธอเจอ ฉันมีวิธีให้เธอรักษานาย” เชสเตอร์ตบไหล่ของฌอนเบา ๆ “เท่าที่ฉันรู้มา ไม่มีโรคที่ญาเซียรักษาไม่ได้” ดวงตาของฌอนหม่นลง นี่อาจจะเป็นความหวัง