บทที่ 460

“หลังจากนั้นอาการของคุณชายคนโตก็กำเริบขึ้น คุณผู้หญิงเลยบอกว่าเธอจะออกไปค่ะ เขาเลยขังเธอเอาไว้ในห้องใต้ดิน และพลั้งมือทำร้ายป้าจัสมินโดยไม่ได้ตั้งใจ ฉันโทรเรียกรถฉุกเฉินมากลางดึกเพื่อส่งตัวป้าจัสมินไปรักษาที่โรงพยาบาล ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำอะไรอีก” เชลลีพูดขึ้น รอยมือบนแก้มของเธอยังคงแดงและบวมอยู่ ร็อดนีย์โกรธจัดเมื่อได้ยินเช่นนั้น “แคทเธอรีนเป็นบ้าไปแล้ว ฉันจะไปสั่งสอนเธอ...” “ใจเย็น” เชสเตอร์คว้าแขนของเพื่อนเอาไว้ “ดูสิ่งที่เธอทำกับฌอนสิ เธอรู้ทั้งรู้ว่าเขาควบคุมสติของตัวเองไม่ได้ แต่เธอก็ยังจงใจยั่วโมโหเขา ฉันคิดว่าเธอพยายามทำให้เขาเสียสติ เพื่อเธอจะได้ฮุบสมบัติของเขาไปได้” เชลลีพูดขึ้นเบา ๆ “ฉันแอบปลดล็อคประตูเมื่อเช้านี้เพื่อปล่อยเธอออกมา ฉันคิดว่า… เป็นความคิดที่ไม่ดีที่จะขังคนเอาไว้แบบนั้น จะเกิดอะไรขึ้นถ้าอาการของคุณชายคนโตกำเริบขึ้นมาและทำร้ายคนอื่นอีก?” เชสเตอร์ชมเธอ “คุณทำถูกแล้ว ฌอนทำผิดที่ขังเธอเอาไว้แบบนั้น” “แต่ฉันเกรงว่าคุณชายคนโตจะโกรธที่ฉันทำแบบนั้น...” สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวล “เราจะเป็นคนบอกเขาเองว่าเราเป็นคนปล่อยเธอไป” เชสเตอร์ตอบ “ขอบคุณนะคะ” ห