บทที่ 44

“หรืออาจจะไม่ เพราะเฟรยาบอกว่าตระกูลโจนส์ลำเอียง” “ตกลง ฉันจะตรวจสอบอีกที” ด้วยความหงุดหงิด จากนั้นฌอนจึงโทรหาเฮดลีย์อีกครั้ง “ค้นหาว่าแคทเธอรีนปรากฏตัวครั้งสุดท้ายที่ไหน” หนึ่งชั่วโมงต่อมา เฮดลีย์จึงนำข่าวมารายงานกับเขา “คุณโจนส์ไปที่คฤหาสน์ตระกูลโจนส์เมื่อสามวันที่แล้วครับ หลังจากที่เธอเข้าไปในบ้าน ไม่นาน ตระกูลโจนส์ก็ขับรถมุ่งหน้าไปยังบ้านเก่าที่ตั้งอยู่ในเมืองเพนนิงตัน เธอน่าจะอยู่ที่นั่นครับ” “นายหมายความว่าเธออาจจะถูกขังเอาไว้อย่างนั้นเหรอ?” “มีความเป็นไปได้สูงมากครับ พวกตระกูลโจนส์จะไม่ไปที่นั่น นอกเสียจากไปเคารพบรรพบุรุษ ยิ่งไปกว่านั้น สถานที่นั้นยังห่างไกลและรกร้างอีกด้วยครับ” ฌอนกำโทรศัพท์ของเขาแน่น “มารับฉัน ฉันจะไปที่นั่นด้วยตัวเอง” ... เมื่อพิจารณาดูแล้วเพนนิงตันอยู่ไกลออกไปมาก เฮดลีย์ใช้เวลาขับรถกว่าสามชั่วโมงก่อนจะไปถึงที่นั่น เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วในตอนนั้น เมื่อฌอนลงจากรถเท่านั้น เขาจึงรู้ได้ว่าสถานที่นี้รกร้างจนน่าขนลุก มันถูกล้อมรอบไปด้วยภูเขาและไม่มีแม้แต่แสงสว่าง บ้านเก่าหลังนี้เป็นของตระกูลโจนส์ที่สร้างขึ้นในลักษณะการปิดล้อม จากประตูหลัก ดูเหมือนว่าบ้าน