บทที่ 300

เขาคิดเกี่ยวกับมัน ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความถึงเฮดลีย์ [ไม่จำเป็นต้องช่วยครอบครัววิคส์ เรื่องที่ดินตามแนวชายฝั่งผืนนั้น ยกมันให้ฮัดสันแทน] เฮดลีย์ที่กำลังเตรียมตัวจะนอน: [???] คุณชายฮิลล์คนโตเปลี่ยนความคิดของเขาทุกวัน น่าเหนื่อยหน่ายอะไรอย่างนี้ ... หลังจากซักผ้าเสร็จ แคทเธอรีนก็ออกมาเห็นฌอนนั่งอยู่บนโซฟา เขาสวมแว่นกรอบทองและกำลังอ่านเอกสาร โต๊ะทำงานของเขาเต็มไปด้วยเอกสาร เธอเคยคิดว่าเขาดูมีเสน่ห์มากตอนที่เขาทำงาน แต่ตอนนี้เขากำลังสวมชุดนอน และผมของเขาก็แห้งหมาด ๆ นั่นทำให้เขาดูมีเสน่ห์ยิ่งขึ้นไปอีก อย่างไรก็ตาม เป็นเวลาเกือบ 01:00 น. แต่เขาก็ยังทำงานอยู่ ด้วยความทุ่มเทของเขา พูดได้เลยว่ามันสมเหตุสมผลแล้ว ที่เขาจะปกครองฮิลล์ คอร์ปอเรชั่น ​ได้ด้วยความเข้มงวดมาก เขายังไม่ได้นอน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถอู้ได้เช่นกัน เธอถูพื้นต่อ เมื่อดวงตาของเธอเจ็บและเธอก็ปวดหลัง เสียงที่เย็นชาของชายหนุ่มก็ดังขึ้น “ไปอุ่นเตียงให้ผม” อะไรนะ? แคทเธอรีนมองเขาอย่างว่างเปล่า สงสัยว่าตัวเองได้ยินเขาพูดผิดหรือเปล่า “ผ้าห่มมันเย็นเกินไป เร็วสิ” ฌอนสั่ง “ฉันไม่ได้มีหน้าที่อะไรแบบนั้น” แคท