บทที่ 207

“แคทเธอรีน โจนส์ นี่แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ!” รีเบคก้ากรีดร้องแล้วรีบตบกลับโดยไม่รีรอ เอลจึงตบหน้าอีกข้างของเธอแทน รีเบคก้าพูดอะไรไม่ออกด้วยความเจ็บปวด เธอจ้องเขม็งไปที่แคทเธอรีน ทว่าไม่กล้าก้าวเท้าออกไปอีกแล้ว แคทเธอรีนยิ้มออกมา “เจฟฟี่ฉันก็ตบมาแล้ว อย่างเธอยังน้อยไปด้วยซ้ำ คราวหน้าถ้าเธอไม่ระวังปากให้ดี ฉันจะตบเธอจนกว่าจะหลาบจำ” จากนั้นเธอก็ผลักรีเบคก้าออกไปข้าง ๆ แล้วเดินออกไปพร้อมกับรอยยิ้ม รีเบคก้าจับแก้มของเธอเอาไว้ ความเกลียดชังลุกไหม้ในดวงตาของเธอ ‘แคทเธอรีน โจนส์ คอยดูเถอะ สักวันหนึ่งฉันจะฆ่าแกให้ได้!’ ... 15:00 น. ที่บนตึกชั้น 17 มีการจัดการประชุมขึ้น ผู้จัดการทั่วไป แลร์รี่ แชปลิน นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ ตามด้วยผู้บริหารระดับสูงของฮัดสัน รองผู้จัดการวูล์ฟพูดขึ้น “ผู้จัดการแชปลิน ประธานโจนส์เพิ่งเข้ารับตำแหน่ง จะไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอ ที่จะไม่เรียกให้เธอขึ้นมาประชุมประจำสัปดาห์ครั้งแรก?” “เธอคิดว่าเธอเป็นใคร?” แลร์รี่พูดขึ้นด้วยความดูถูก “เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงโง่ ๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง เอาล่ะ เริ่มการประชุมกันเถอะ ผู้จัดการโจนส์ ได้ข้อสรุปเรื่องบริษัทตกแต่งโครงการพัฒน