บทที่ 154

“หุบปากไปเลย คุณมันผู้หญิงขี้โกหก!” ฌอนตะคอกใส่เธอ “คุณคิดว่าผมจะเชื่อคุณอีกอย่างนั้นเหรอ? คุณพูดว่าคุณรักผม แต่นั่นเป็นเพราะคุณต้องการให้ผมว่าความให้คุณในชั้นศาล ตอนนี้มันสำเร็จแล้วนี่ หลังจากนั้นคุณเลยอยากเตะผมไปให้พ้นทาง คุณพูดว่าคุณไม่ได้รักอีธาน โลว์อีกแล้ว แต่คุณก็อดทนแทบไม่ไหวที่จะเข้าโรงแรมกับเขา” หากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ผ่านมา แคทเธอรีนคงจะเถียงเขาไปแล้ว ทว่าในวันนี้เธอรู้สึกอ่อนล้าและโศกเศร้าจริง ๆ เธอไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะโต้เถียงกับเขา “คุณเห็นว่าฉันเข้าโรงแรมกับเขาหรือคะ?” “ถ้าคุณไม่ได้เข้าโรงแรมกับเขา แล้วทำไมเมื่อคืนคุณถึงไม่กลับมา? ทำไมเสื้อของเขาถึงคลุมอยู่บนไหล่ของคุณ? แค่ดูจากท่าทางของคุณ ผมก็พอจะรู้แล้วว่าคุณไม่ได้นอนทั้งคืน” ฌอนมองไปที่เธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ แคทเธอรีนรู้สึกโมโห เมื่อคืนเธออยู่เฝ้าคุณย่าของเธอทั้งคืน ทว่าความคิดของเขากลับต่ำทรามที่สุด ราวกับว่าเธอเสียสติไปแล้ว หญิงสาวถอดเสื้อผ้าของเธอออกแล้วโยนลงบนพื้น “ดูด้วยตาของตัวเองให้ดีแล้วกัน ตรวจสอบให้ละเอียดถี่ถ้วน แล้วดูว่าคุณเจอร่องรอยอะไรบนร่างกายของฉันหรือเปล่า คุณอย