บทที่ 13

”เอาล่ะครับ ผมต้องการทราบข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีที่ดีที่สุดที่ทำให้เธอสบายตัวระหว่างท้องคืออะไรครับ?” ฌอนสอบถาม ในสิบนาทีต่อมา สัตวแพทย์ได้ให้คำอธิบายถึงรายละเอียดขั้นตอนการดูแล และให้คู่มือสำหรับแมวที่ตั้งท้องกับเขาในตอนท้าย “แมวที่ตั้งท้องจะต้องควบคุมอาหารที่กินให้มีประโยชน์ แมวของคุณค่อนข้างอ่อนแอ อาจจะเกิดภาวะแท้งได้ง่าย จะดีกว่าถ้าคุณจ้างคนมาดูแลครับ” “...” ฌอนพูดอะไรไม่ออก ที่พวกเขากำลังพูดถึงยังคงเป็นสัตว์เลี้ยงอยู่ใช่ไหม? ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ ๆ เขาก็นึกถึงทักษะการทำอาหารที่ยอดเยี่ยมของแคทเธอรีน มันอยู่ที่ว่าเขาที่อาจจะหยาบคายกับเธอมากเกินไปในตอนนั้น ถูกแล้ว เขาควรจะเลิกพูดเรื่องที่จะให้เธอออกจากบ้านเมื่อเขากลับไปในภายหลัง เมื่อเขากลับไปที่เจไดต์ เบย์ เขาเปิดประตูและเปิดไฟ มีบางอย่างผิดปกติ ประตูห้องพักแขกเปิดอยู่และไม่เห็นว่ามีใครอยู่ เขาไม่เจอเสื้อผ้าของผู้หญิงเลยแม้แต่ตัวเดียวในห้องนั้น แคทเธอรีนไปแล้ว คิ้วของเขาขมวดมุ่น ฟัดจ์ร้องเหมี๊ยวอย่างเกียจคร้านในอ้อมแขนของเขา มันมองไปรอบ ๆ ห้อง ก่อนจะก้มหัวของมันลงด้วยความผิดหวัง เขารู้สึกหงุดหงิด แต่คิดว่าการจากไปของเธอคงจะดีกว่า พวกเขาไม่ควรใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันนานเกินไป เขาสามารถให้ค่าตอบแทนเธอเพิ่มในวันที่หย่าร้าง สำหรับเจ้าฟัดจ์ เขาสามารถจ้างคนมาดูแลได้ตลอดอยู่แล้ว ... 10: 00 น. แคทเธอรีนที่นอนอยู่บนโซฟาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย หลังจากที่เช็คอินเข้าห้องเมื่อคืน เธอพบว่ามีเส้นผมจำนวนมากอยู่บนที่นอน ผ้าปูที่นอนดูเหมือนจะยังไม่ได้ซักตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น เธอเป็นพวกรักความสะอาด ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจไปนอนที่บนโซฟาแทน เฟรยาโทรมาตอนที่เธอกำลังอาบน้ำ “ที่รัก เธอไม่ได้อยู่กับสามีของเธอเหรอ? เธอไปอยู่ที่โรงแรมราคาถูกนั่นได้อย่างไร?” “เธอรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร?” “อ้าว ทุกคนกำลังพูดถึงเรื่องนี้ในแชทกลุ่ม” มีความหงุดหงิดในน้ำเสียงของเธอเล็กน้อย “ยัยผู้หญิงนิสัยไม่ดีคนนั้น เจเน็ต แคมป์เบล ถึงกับขุดอดีตของเธอขึ้นมา เธอบอกกับทุกคนว่าเธอโดนไล่ออกจากบ้านตระกูลโจนส์เพราะพี่สาวของเธอกลับมา พวกหน้าไหว้หลังหลอกพวกนั้นที่อิจฉาเธอตอนที่ยังเป็นคุณหนู ตอนนี้กำลังหัวเราะเยาะเธออยู่ไม่จบไม่สิ้น” “เหรอ” เธอพึมพำ เจเน็ต แคมป์เบล เป็นลูกสาวจากตระกูลที่ร่ำรวยในเมลเบิร์น พวกเธอทั้งสองคนเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องกันที่โรงเรียน อย่างไรก็ตาม เจเน็ตอิจฉาแคทเธอรีนมาโดยตลอดในเรื่องความสวย และความประสบความสำเร็จทางด้านวิชาการที่โดดเด่น ด้วยเหตุนี้พวกเธอจึงไม่เคยเป็นเพื่อนสนิทกัน ไม่ใช่เรื่องแปลกที่เธอจะทำลายชื่อเสียงของแคทเธอรีนเมื่ออีกฝ่ายตกอยู่ในสถานะที่ลำบาก “เธอไม่โกรธเหรอ?” เฟรยาถามด้วยความรู้สึกโกรธ “เกิดอะไรขึ้น? เธอไม่เคยย่างกรายเข้าไปในโรงแรมที่ต่ำกว่าห้าดาวนะ” “สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนไปแล้ว คุณพ่อระงับบัตรเครดิตของฉันทั้งหมดและฉันก็ไม่มีเงินมากนัก เมื่อคืนฌอนก็ไล่ฉันออกจากบ้านด้วย” “แล้วทำไมเธอไม่มาหาฉัน?” “มันดึกแล้ว ฉันก็ไม่อยากรบกวนเธอ” “แคทเธอรีน เธอนี่โง่จริง ๆ บอกที่อยู่มานะ” 40 นาทีต่อมา เฟรยาก็มาถึง ดูเหมือนว่าเธอจะรีบมาอย่างรวดเร็ว เธอรู้สึกสงสารเพื่อนของเธอ หลังจากที่มองไปรอบ ๆ ห้องเล็กและซอมซ่อนั้น มีแม้กระทั่งโปสเตอร์โฆษณาของหญิงขายบริการที่แอบมาติดที่ประตูโดยหญิงขายบริการที่เชิญชวนให้มาใช้บริการ “ไม่เอาน่า ออกจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลยนะแล้วไปอยู่กับฉัน” “ไม่เอา เธอมีแฟนแล้ว แถมยังไม่ใช่ความคิดที่ดีในระยะยาว ฉันว่าจะเช่าบ้านอยู่” แคทเธอรีนส่ายศีรษะปฏิเสธข้อเสนอนี้ หลังจากที่ลองคิดดูแล้ว เฟรยาจึงตกลง “นั่นก็ไม่เลวนะ อีธานมาที่บ้านของฉันอีกแล้ว เขามาตามหาเธอ น่ารำคาญจริง ๆ” แคทเธอรีนรู้สึกอัดอั้นตันใจเมื่อได้ยินชื่อนี้ มีบางครั้งที่ผู้ชายคนนั้นจะเข้าข้างเธอทุกอย่าง อย่างไรก็ตามเธอรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาพูดเมื่อวานนี้ “เขาคือคนสุดท้ายที่ฉันอยากเจอในตอนนี้” “ฉันก็เหมือนกัน” เฟรยาพยักหน้า ทว่าไม่นาน สีหน้าสับสนก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอก็เป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ทำไมฌอนถึงไล่เธอออกจากบ้านในช่วงกลางดึกล่ะ?” แคทเธอรีนฝืนยิ้มออกมาด้วยความขมขื่นก่อนจะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นคร่าว ๆ เฟรยารู้สึกเห็นใจเพื่อนสนิทของเธอ “ผู้ชายคนนั้นน่ารังเกียจ เธอเป็นภรรยาของเขาตามกฎหมาย เธอมีความสำคัญน้อยกว่าแมวของเขาอย่างนั้นเหรอ?” “มันไม่แปลกใช่ไหม?” เฟรยามีท่าทางลังเล “อืม... ก็คงแบบนั้น เธอก็ตัดสินใจแต่งงานกับเขาอยู่ดี” แคทเธอรีนยังคงเงียบ เธอรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เธอเลือกไปแล้ว เฟรยาถอนหายใจออกมา “เอาล่ะ ไปหาอะไรกินกันเถอะ ฉันรู้จักร้านดี ๆ ที่มีอาหารที่ทำให้คิดถึงบ้าน เราสามารถเริ่มหาบ้านหลังจากที่อิ่มท้องแล้ว โอ้ ทำไมเราไม่ชวน ซินดี้ เทิร์นเนอร์ มาด้วยล่ะ?” ระหว่างทางที่พวกเธอเดินทางไปยังร้านอาหาร แคทเธอรีนโทรซินดี้ “เฟรยากับฉันกำลังออกไปทานข้าวกัน นาน ๆ จะได้เจอกันสักทีนะ เธออยากจะตามมาสมทบไหม?” “ฉันกำลังถ่ายภาพโฟโต้ชู้ตอยู่ ขอโทษนะ” “ไม่เป็นไร ไว้ค่อยเจอกันวันหลังก็ได้” “เธอเริ่มมีชื่อเสียงมากขึ้นทุกวัน เธอคงจะไม่ได้เป็นอย่างที่เธอเป็นทุกวันนี้ ถ้าไม่ได้เธอเขียนและแต่งเพลงให้ในตอนนั้น” เฟรยาแสดงความคิดเห็นหลังจากที่วางสายไป “ไม่ว่าอย่างไรเราก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่นะ เป็นเรื่องปกติที่เธอจะไม่ว่าง” ... ร้านอาหารเกรฟฟรุ๊ต เป็นร้านอาหารที่กำลังเป็นที่นิยมที่เพิ่งมาเปิดที่เมลเบิร์น มีการออกแบบสนามกว้างขวางเอาไว้ตรงกลางของร้านอาหาร มีรถหรูจอดอยู่ที่ด้านนอกร้านอาหาร ที่นี่เป็นสถานที่ที่มีแต่พวกเศรษฐีเท่านั้นที่จะสามารถจ่ายเงินได้ พวกเธอจอดรถและเข้าไปในร้านอาหาร พวกเธอเห็นคนสองสามคนที่มีใบหน้าคุ้น ๆ เมื่อพวกเธอก้าวเข้าไปในร้าน มีรีเบคก้า เจเน็ต อยู่ในร้านด้วยเช่นกัน “ซินดี้!” เฟรยาเรียกผู้หญิงคนนั้น ซินดี้ที่สวมแว่นกันแดดอยู่เผยรอยยิ้มที่ดูอึดอัดออกมา ด้วยความหงุดหงิด เฟรยาเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นพร้อมกับแคทเธอรีน “เธอบอกเราในโทรศัพท์เมื่อไม่นานนี้ว่าเธอไม่ว่างกำลังถ่ายภาพโฟโต้ชู้ต แต่เธอกลับอยู่ที่นี่กับผู้หญิงพวกนั้น เธอรู้ไหมว่าพวกเธอเป็นใคร? เจเน็ตคือ ศัตรูตัวฉกาจของแคทเธอรีนและรีเบคก้าก็เป็นจิ้งจอกตีสองหน้าที่แย่งแฟนเธอไป” “เธอพูดว่าใครตีสองหน้า? ระวังคำพูดหน่อย” เจเน็ตก้าวออกมาผลักเฟรยาด้วยความหยาบคาย แคทเธอรีนเอื้อมออกไปจับเพื่อนของเธอเอาไว้ ขณะที่เธอมองไปที่ผู้หญิงกลุ่มนั้นด้วยความรังเกียจ เธอคงจะไม่มาที่นี่ถ้าเธอรู้ว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น อย่างไรก็ตาม เธอไม่อาจปฏิเสธได้ว่าซินดี้ทำให้เธอรู้สึกผิดหวังอย่างแท้จริง “ซินดี้ ทำไมเธอถึงมาสังสรรค์กับพวกเธอ? รีเบคก้าก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่เธอควรจะรู้ดีกว่าใครเกี่ยวกับเรื่องเก่า ๆ ของฉันกับเจเน็ต “ทำไมล่ะ?” เจเน็ตคล้องแขนของเธอกับซินดี้ขณะที่มีความเหย่อหยิ่งปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ “เธอยังต้องถามอีกเหรอ? เธอไม่เพียงแต่จะไม่มีสิทธิ์ในตระกูลโจนส์แล้ว แต่เธอยังเข้าพักในโรงแรมถูก ๆ อีกด้วย คนอย่างเธอไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนกับซินดี้หรอก เธอเป็นนักร้องที่โด่งดังที่สุดในตอนนี้ ขณะที่เธอเป็นแค่หงส์ปีกหัก เธอมันไม่เหลือใคร” แคทเธอรีนหรี่ตามองไปที่ซินดี้ “ฉันอยากได้ยินจากปากของเธอเอง”