บทที่ 119

หัวใจของเฟรยารู้สึกห่อเหี่ยว ความจริงคือตระกูลคลาร์กเป็นหนึ่งในตระกูลที่มีอิทธิพลเพียงไม่กี่ตระกูลในเมลเบิร์น เคธี่ทำให้ตระกูลคลาร์กต้องขุ่นเคือง “งั้น… เราจะทำอะไรได้บ้าง?” “ฉัน… ติดต่อน้าของฉันให้มาที่นี่แล้ว” สีหน้าของอีธานดูกังวลและสิ้นหวัง แม้ว่าเวสลลีย์จะเป็นคู่แข่งความรักของเขาในตอนนี้ ทว่าเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอความช่วยเหลือจากเขาเพื่อช่วยเหลือแคทเธอรีน “น้าของฉันเป็นคนกว้างขวาง เขาอาจจะมีทางออก” “โอ้ ตกลง” เฟรยาเคยได้ยินจากแคทเธอรีนว่าเวสลีย์สนใจเธอ แน่นอนว่าอีธานจะต้องพึ่งพาน้าของเขาในเหตุการณ์ที่ร้ายแรงเช่นนี้ เมื่อเฟรยาจ้องมองไปที่อีธาน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรังเกียจมากขึ้นเรื่อย ๆ เธออดที่จะเยาะเย้ยเขาไม่ได้ “หลังจากที่นายโดนคู่หมั้นเขี่ยทิ้ง ในที่สุดนายก็รู้สักทีว่าใครที่ดีกับนายที่สุด นายไม่รู้สึกว่าแคทเธอรีนหน้าด้านอีกแล้วเหรอ ห้ะ?” “ในตอนนั้นเป็นความผิดของฉันเอง ฉันตาบอด” เฟรยาถอนหายใจรุนแรง “สภาพแวดล้อมในห้องคุมขังแย่มากจริง ๆ นับตั้งแต่เคธี่ถูกขังในคฤหานส์หลังเก่า เธอก็ได้รับความบอบช้ำจากสถานการณ์นั้น เราต้องพาเธอออกมาภายในคืนนี้ให้ได้” อีธานรู้สึกตก