บทที่ 41

หนึ่งชั่วโมงต่อมา. ฝนก็เริ่มจางลง “บางทีเราอาจจะโชคดี นั่นไม่ใช่งูพิษ…” เชนีย์ เยลส์พึมพำแล้วนั่งลง เธอจำได้ว่ามือของเธอบวมทันทีหลังจากที่เธอถูกกัดตอนที่ยังเป็นเด็ก แล้วเธอก็รู้สึกเจ็บปวด... เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงแล้ว แต่พวกเขาก็ยังปลอดภัย ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่าไม่ใช่งูพิษ เธอลุกขึ้นยืนและอารมณ์ดีขึ้นในที่สุด เธอยกแขนขึ้นและยืดตัวให้ยาวและดี “ฝนเริ่มเบาลงแล้ว ไปทะเลกัน พวกเขาจะมารับคุณในไม่ช้า” Shenie ไม่ได้มองย้อนกลับไปและพูดกับใครเป็นพิเศษ Charles Hanks ยืนขึ้นและเดินออกไปข้างนอก ซีซิตี้เป็นพื้นที่เขตร้อน ฝนมาเร็วและก็จากไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน รอยร้าวของแสงแดดค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าที่มืดครึ้ม ในไม่ช้า ทะเลสีฟ้าก็รวมเข้ากับท้องฟ้าสีฟ้า ไม่เป็นสีเทาและขุ่นมัวอีกต่อไป พวกเขาเดินไปในทิศทางเดียวกันไปที่ชายหาดทีละคน ชาร์ลส์ยังคงเดินไปข้างหน้า ให้ความสนใจกับทุกสิ่งรอบตัวเขา บางทีอาจเป็นเพียงหลังฝนตกหนัก พวกเขาไม่พบอะไรเช่นงูหรือแมลงบนทางเปียก ไม่นานพวกเขาก็มาถึงชายหาด "มันสวยงามมาก..." เมฆดำหลังฝนหายไปหมดสิ้น เมฆปุยสีขาวแทนที่พวกเขาเหนือศีรษะ ตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าที่สวยงาม ชาร์ลส์มองไปที่ She